در این مطالعه به منظور تعیین سطح تنوع ژنتیکی در جمعیت گوسفند بلوچی از 19 جایگاه ریزماهواره ای استفاده شد. نمونه های خون کامل از تعداد 156 راس گوسفند بلوچی در ایستگاه اصلاح دام شمال شرق کشور (عباس آباد- مشهد) تهیه و استخراج DNA به روش استخراج نمکی بهینه شده انجام شد. تمام نشانگرهای مورد استفاده به غیر از نشانگر UNC5C جایگاه های مربوطه را تکثیر کردند. محصولات PCR با استفاده از الکتروفورز ژل پلی آکریل آمید واسرشته ساز 8% تفکیک و رنگ آمیزی به روش نیترات نقره سریع انجام شد. فراوانی های آللی و ژنوتیپی به روش شمارش مستقیم به دست آمد و برآورد معیارهای مختلف تنوع درون جمعیتی و معیارهای چندشکلی برای هر نشانگر برآورد شد. آزمون تعادل هاردی- واینبرگ نشان داد که این جمعیت به جز در جایگاه OarAE101 در سایر جایگاه ها انحراف معنی داری از حالت تعادل داشت (P<0.005). دامنه هتروزیگوسیتی (تنوع ژنی) برای این جایگاه ها بین 0.1 تا 0.93 متفاوت بود. هم چنین دو جایگاه BM1329 و BULG5E یک شکل بودند. در مجموع نتایج حاکی از چند شکل بودن اکثر نشانگرهای مورد مطالعه بود که امکان استفاده از آنها را در مطالعات بعدی در این جمعیت تایید می کند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

انبه یکی از میوه های مهم مناطق گرمسیر و سرشار از مواد و عناصر غذایی است که در نواحی جنوبی ایران کشت و کار می شود. شناسایی ملکولی ژنوتیپ های انبه به مدیریت ژرم پلاسم و جلوگیری از نامگذاری اشتباه آنها کمک می نماید. در این تحقیق از 16 نشانگر اختصاصی ریزماهواره جهت بررسی ارتباط ژنتیکی و تنوع موجود بین 41 ژنوتیپ انبه موجود در ایران استفاده شد. در مجموع 55 آلل با متوسط تعداد آلل موثر 5/3 عدد مشاهده شد. تعداد آلل بدست آمده بین 2 تا 6 عدد بود. مقدار هتروزایگوسیتی مشاهده شده و هتروزایگوسیتی مورد انتظار به ترتیب 30/0 تا 87/0 و 29/0 تا 84/0 بود. الگوی باندی حاصل از این 16 جفت آغازگر توانست ژنوتیپ های پاکستانی را از هندی تفکیک نماید. به جز ''کلک سرخ - 2'' و ''کلک سرخ - 3'' سایر ژنوتیپ های همنام در شاخه های متفاوت قرار گرفتند همچنین تعداد 18 اختصاصی در مجموعه ژنوتیپهای مورد بررسی بدست آمد که بیشترین تعداد ان متعلق به ''سندری 2'' و ''لانگرا 1'' بود.

با استفاده از یک نشانگر ریز ماهواره (ISSR) پنج جمعیت بومی کرم ابریشم ایران مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای هر جمعیت 30 نمونه از روز سوم سن پنجم لاروی از موسسه تحقیقات ابریشم (رشت- پسیخان) جمع آوری شد. با استفاده از روش بهینه شده سوزوکی و همکاران (1972) (فنل- کلروفرم) از غده ابریشم ساز آنها DNA استخراج شد. از سه آغازگر آنکورد استفاده شد که پس از تکثیر در واکنش زنجیره ای پلی مراز 211 باند تولید شد و از این تعداد، 208 باند (%98.58) چند شکل بودند. با استفاده از نرم افزار Popgene و روش UPGMA دندروگرام این جمعیتها رسم شد و جمعیتهای بومی در دو گروه مشخص قرار گرفتند. جمعیت صورتی و گیلانی بیشترین فاصله ژنتیکی نااریب و گیلانی و بغدادی کمترین فاصله را داشتند. گیلانی و بغدادی در یک گروه مجزا قرار گرفتند. متوسط تنوع ژنتیکی جمعیتها 0.3575 بود. بیشترین چند شکلی در جمعیت خراسانی و کمترین در جمعیتهای لیمویی و بغدادی قرار داشت. نتایج به دست آمده دلالت بر قابلیت بالای این نشانگر در مطالعات تنوع ژنتیکی و نقشه یابی ژنتیکی کرم ابریشم دارند.

در این مطالعه تنوع ژنتیکی ماهی سوکلا در خلیج فارس و دریای عمان با استفاده از روش ریز ماهواره بررسی گردید. در زمستان 1385 و بهار 1386 حدود 5-3 گرم از بافت نرم انتهای باله سینه ای و باله پشتی 184 نمونه ماهی جدا و در الکل اتیلیک خالص (96 درصد) تثبیت شد. واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) با استفاده از 10 جفت آغازگر ریز ماهواره صورت گرفت. دندروگرام فاصله ژنتیکی با استفاده از نرم افزار ژنتیکیMEGA 4.0.2  ترسیم گردید. حداکثر مقدار Fst (0.063) بر اساس آزمون AMOVA بین نمونه های بندر دیر با نمونه های پزم که دارای کمترین میزان جریان ژنی (7/3) است، مشاهده گردید. میزان Rst بر اساس آزمون AMOVA بین مناطق واقع در یک ناحیه نمونه برداری غیرمعنی دار ولی بین مناطق واقع در نواحی مختلف معنی دار بود (P<0.01). بر اساس درخت فیلوژنی رسم شده، مناطق مختلف به دو خوشه تقسیم شدند، خوشه اول شامل مناطق بوشهر و دیر بوده و خوشه دوم از آن منشعب شده و به دو گروه تقسیم شده است گروه اول شامل نمونه های مناطق پزم و بریس و گروه دوم شامل نمونه های مناطق بندر لنگه و بندرعباس می باشد. ماهی سوکلا در خلیج فارس و دریای عمان احتمالا دارای 3 جمعیت مجزا است که شامل جمعیت های بوشهر، هرمزگان و چابهار می باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

در این مطالعه تنوع ژنتیکی 29 رقم مرکبات شامل ارقام پرتقال، نارنگی، نارنج، پوملو و تیپ های طبیعی با استفاده از هشت جفت آغازگر ریز ماهواره ای مورد ارزیابی قرار گرفت. DNA ژنومی استخراج شده از نمونه-های گیاهی با این آغازگرها تکثیر و محصولات حاصل با استفاده از ژل پلی اکریل آمید الکتروفورز شدند. از مجموع 97 باند امتیازدهی شده برای نشانگر ISSR، تعداد 78 باند معادل 22/80 درصد باندها چند شکل بودند. بیشترین و کمترین درصد چند شکلی به ترتیب آغازگرهای ISSR-8 با 90% و ISSR-5 با 73% باند، چند شکل نشان دادند. متوسط مقدار PIC در این آزمون 18/0 بود. بیشترین مقدار PIC برای آغازگرهای ISSR-6 وISSR-8 با 27/0 و کمترین میزان برای آغازگر ISSR-1 با 12/0 گزارش شد. بر اساس این مطالعه، دندروگرام حاصل از تجزیه خوشه ای به روش UPGMA با ضریب تشابه تطابق ساده، ارقام مورد بررسی به پنج گروه اصلی طبقه بندی شدند. در این بررسی، پوملو در خوشه ای مجزا قرار گرفت. بر اساس نشانگر مولکولی ISSR، نارنگی انشو سوجی یاما و کلمانتین نولس را در دو گروه مجزا قرار گرفتند. بنابراین، این نشانگر مولکولی سطوح مختلفی از تنوع را در سطح ژنوم ارایه می دهد که می تواند در مدیریت ژرم پلاسم و ذخایر توارثی مفید باشد. تجزیه تنوع ژنتیک و روابط خویشاوندی در مرکبات، اطلاعات مفیدی را برای برنامه-های اصلاحی، انتخاب و ثبت ارقام جدید فراهم می کند.

مکان یابی ژن های کنترل کننده صفات کمی علاوه بر اطلاعات مفیدی که در زمینه جایگاه و تعداد ژن ها فراهم می کند، می تواند به نژادگران را در گزینش به کمک نشانگر یاری نماید. به منظور مکان یابی ژن های کنترل کننده تعداد ردیف دانه در بلال، تعداد دانه در ردیف، عرض تک دانه، ضخامت دانه و وزن دانه در هر بلال، جمعیتی شامل 108 توده نسل سوم که از تلاقی دو اینبرد لاینK1264.1  و K47.2-2-1-3-3-1-1-1 حاصل شده بودند، ارزیابی گردیدند. نقشه پیوستگی جمعیت با استفاده از 60 آغازگر ریزماهواره ترسیم گردید که، نشانگرها در سه گروه پیوستگی قرار گرفته و 618.2 سانتی مورگان از ژنوم ذرت را پوشش دادند. تجزیه بر اساس مکان یابی فاصله ای مرکب برای صفات مورد مطالعه، 59 جایگاه صفت کمی شناسایی نمود. پنج جایگاه برای صفت کمی تعداد ردیف دانه در بلال شناسایی گردید که در مجموع78.49  درصد از تنوع فنوتیپی را توجیه کردند. نوزده جایگاه برای عرض دانه شناسایی شد، که جایگاه های اول با 3.49 سانتی مورگان فاصله از نشانگر phi104127 (بر روی کروموزوم شماره 3) و جایگاه نهم با 2 سانتی مورگان فاصله از نشانگر phi213984 (بر روی کروموزم شماره 4)، با توجه به فاصله کم آن ها از نشانگرهای مجاورشان می توانند به عنوان یک نشانگر جهت استفاده در انتخاب ژنوتیپ ها برای صفت مذکور معرفی گردند. برای تعداد دانه در ردیف نیز یک جایگاه مکان یابی شد که 17.9 درصد از تغییرات فنوتیپی را توجیه نمود. نوزده جایگاه برای ضخامت دانه و پانزده جایگاه برای وزن دانه شناسایی شد که به ترتیب 98.4 و 87.17 درصد از تغییرات فنوتیپی را توجیه نمودند. جایگاه های شناسایی شده در صفات وزن، ضخامت و عرض دانه و تکرار تعدادی از آن ها نشان از پیوستگی صفات مذکور می باشد و می توانند جهت تعیین محل ژن های مهم این صفات، مورد استفاده قرار گیرند، هم چنین نشانگرهای ریز ماهواره که با این صفات پیوستگی نزدیکی دارند، می توانند در برنامه های به نژادی و از طریق روش گزینش به کمک نشانگر استفاده گردند.